Ik las recent Leadership and the New Science: Discovering order in a chaotic world van Margaret Wheatley. Zij houdt zich bezig met leiderschap en organisatieontwikkeling.

Vragen die in haar werk centraal staan, zijn bijvoorbeeld: Waarom functioneren veel organisaties zo slecht? Waarom is er zo weinig vooruitgang? Waarom zit er vaak zo weinig leven in? Waarom is duurzame verandering toch zo lastig?

Mooi is dat altijd hoe boeken je op het juiste moment weten te raken. Bovenstaande vragen kan ik spiegelen op business, maar zetten ook mezelf aan het denken zetten. Hoe kan ik opdrachtgevers helpen met oplossingen die de wereld nodig heeft en die ik met mijn skills kan bieden?

Één zin blijft hangen in mijn hoofd: dit is het tijdperk van de teamplayer. Zo waar. Co-creatie en samenwerken is belangrijker dan ooit. Dat wil ik versterken, bedenk ik me. Kernbegrippen van Wheatley’s aanpak zijn: relaties, respect, samenwerking, teamspelers en netwerken. Niet langer staan (onder)delen centraal, maar de relaties. Niet langer de eenheden maar de verbanden ertussen. Niet langer de informatie als feit, maar de mogelijke analyses van alle beschikbare informatie.

De identiteit van een organisatie en wat je probeert te bereiken, je purpose, wordt nog belangrijker. Er zijn minder taakbeschrijvingen nodig in plaats daarvan moeten we leren hoe het proces te vergemakkelijken. Autonomie en creativiteit stimuleren. Deze gedachte sluit goed aan bij manifesto’s, die ik momenteel overal zie. Ook waarderend onderzoeken (appreciative inquiry) is een manier om voort te bouwen op de kernwaarden en sterke punten van een organisatie. Wheatley benadrukt dat de kracht van een organisatie uit relaties komt. Samenwerken en sterke relaties stimuleer je door beter te observeren, te luisteren, te praten en elkaars uniekheid respecteren omdat dit essentieel is voor sterke relaties. Kracht is energie en moet vrij stromen binnen organisaties.

Some takeaways:

Verbondenheid. Ons wereldbeeld wordt grotendeels nog steeds gevormd door de natuurkunde van de 17e eeuw, de opvattingen van Isaac Newton: onze wereld is een klok, een machine, die bestaat uit vele losse onderdelen; Als je de werking van de delen kan verklaren, kan men ook het geheel begrijpen. Maar moderne inzichten in de natuurkunde benadrukken de waarde van verbondenheid tussen ogenschijnlijk losse elementen, een benadering die ook relevant is voor het begrijpen van organisaties.

Drijfveren. Het negeren van het intrinsieke verlangen van mensen om bij te dragen leidt tot een verlies van verbondenheid met hun innerlijke drijfveren. Door vormen van externe motivatie, belonen en straffen, raken mensen de verbinding met zichzelf, hun ziel kwijt waardoor waardevolle betrokkenheid verloren gaat.

Purpose. De veiligheid in een organisatie komt niet door de regels en de aansturing maar door de gezamenlijke sterke missie en identiteit. Dat kan door mensen te verbinden met “purpose”, met zingeving en missie.

Diversiteit van denken. De enige manier om in complexe systemen het geheel te zien is via verschillende perspectieven. Betrek dus een diversiteit aan perspectieven bij het nemen van belangrijke beslissingen.

Een levend systeem is een lerend systeem. Organisaties zijn levende systemen die voortdurend leren en veranderen. Een cultuur van continue groei en aanpassing is essentieel voor succes.

We meten alleen wat we kunnen meten en niet wat we echt van waarde achten. Het meten van succes is vaak beperkt tot kwantitatieve methodes, waardoor de diepere waarde van menselijke interacties en relaties wordt genegeerd. Het is belangrijk om ook kwalitatieve aspecten te waarderen en te meten.